Całkiem inny anioł

I ujrzałem innego potężnego anioła,
jak zstępował z nieba (..).
I zawołał donośnym głosem,
tak jak ryczy lew
(Ap. 10, 1-3)

Potem ujrzałem innego anioła -
zstępującego z nieba
i mającego wielką władzę,
a ziemia od chwały jego rozbłysła
(Ap. 18, 1)

I jak do tych opisów mają się przesłodzone bożonarodzeniowe aniołki, których, szczególnie teraz, wszędzie tak dużo?
W malarstwie też trudno odnaleźć anioła słusznej postury i pełnoletniego z wyglądu, same bląd kędzierzawe amorki, w wieku niemowlęcym, w najlepszym razie nastolatki.

Na tym tle aniołem zdecydowanie bardziej godnym zaufania jest Anioł Stróż przeprowadzający dzieci przez mostek, z obrazu Hansa Zatzki Heiliger Schutzengel (obraz bardzo znany, powielany i w wielu dziecięcych pokojach wiszący, choć autor mniej znany).

Anioły silne i dorosłe znajdziemy u Williama Blake'a, jednak treść u niego znacznie wykracza poza formę, dlatego wolę Michała Anioła, u którego treść z formą idą w parze - Anioł z lichtarzem:










Zamiast kolędy idę posłuchać:

Lecą anioły
husaria nieba
wygięte pióra płoną...
(Grzegorz Kaźmierczak / Variete)

Nuda Veritas

"Gdy czyny twoje i sztuka twoja nie podobają się wszystkim, podobaj się nielicznym. Podobanie się wszystkim jest rzeczą niewłaściwą". /Schiller/

Taki napis widnieje na obrazie Gustava Klimta Nuda Veritas.

Tak oto współzałożyciel Secesji zaprzeczył jednemu z założeń tejże: "Nie uznajemy różnic między sztuką małą i wielką, między sztuką bogatych i biednych. Sztuka należy do wszystkich".

Problem w tym, czy wszyscy chcą tę sztukę mieć, rozumieć, odczytywać. Dyletanctwo jest w modzie, pan ze swoim pieseczkiem nie podejdzie pod secesyjną kamieniczkę po to bynajmniej, by podziwiać kunszt artystów, ale żeby pupilek mógł w spokoju załatwić swe potrzeby fizjologiczne.
Idealizm kontra proza życia - 0:1.