Nowa twarz

Odkryłam na swój użytek Olgę Tokarczuk. Kiedyś tam czytałam Prawiek i inne czasy, skojarzył mi się jakoś z Kolorowym ptakiem, choć atmosfera w nim zupełnie inna, przyjazna (skojarzenie z Kosińskim pozytywne, rzecz jasna, również na liście ulubieńców), E.E. Teraz kończę czytać Prowadź swój pług przez kości umarłych. Ciekawie, wciągająco, niebanalnie. Mam ochotę na więcej :-) W kolejce stawiam Grę na wielu bębenkach i Bieguni.

A tymczasem Prowadź swój pług…:

Tego najbardziej nie lubię u ludzi - zimnej ironii. To bardzo tchórzliwa postawa; wszystko można obśmiać, poniżyć, w nic się nigdy nie zaangażować, z niczym nie poczuć się związanym. Być jak impotent, który sam nigdy nie zażyje rozkoszy, ale zrobi wszystko, by obrzydzić ją innym.

... czasem mam wrażenie, że żyjemy w świecie, który sobie wymyślamy. Ustalamy sobie, co jest dobre, a co nie, rysujemy mapy znaczeń... A potem całe życie zmagamy się z tym, cośmy sobie wykoncypowali. Problem polega na tym, że każdy ma swoją wersję i dlatego tak trudno jest się ludziom dogadać.